جراحان در قدیم لباس سفید می پوشیدند که رنگ پاکی است.
اما بر اساس مقاله ای که در یکی از شماره های نشریه Today’s Surgical Nurse در سال ۱۸۹۸،در اوائل قرن بیستم یک دکتر مشهور رنگ لباسش را به سبز تغییر داد، چرا که تصور می کرد این رنگ برای چشمان جراح راحت تر است.
گرچه مشکل است که این نظر را تایید کرد که لباس های سبز به این دلیل رایج شده اند، اما رنگ سبز ممکن است به خصوص از این لحاظ مناسب باشد که به دکترها کمک می کند در اتاق عمل بهتر ببینند، زیرا رنگ متضاد یا مکمل رنگقرمز به حساب می آید.

رنگ سبز به دو دلیل به دید بهتر پزشکان کمک می کند.
اول اینکه نگاه کردن به رنگ آبی یا سبز می تواند دید دکتر از اشیای قرمز از جمله احشای خون آلود را تقویت کند. مغز رنگ ها را نسبت به یکدیگر تفسیر می کند. اگر جراح به چیزی خیره شود، که به رنگ قرمز یا صورتی باشد، حساسیتش را نسبت به آنها از دست می دهد. در واقع پیام های مربوط به رنگ قرمز در مغز محو می شود، که می تواند باعث شود پزشک تفاوت های ظریف رنگ اجزای بدن را به درستی نبیند.
نگاه کردن گاه به گاه به چیزی سبزرنگ می تواند چشم ها را به تغییرات در رنگ قرمز حساس تر کند.
دوم اینکه چنین تمرکز شدید و مداومی بر روی رنگ های قرمز ممکن است باعث توهمات بینایی سبزرنگ روی سطوح سفیدرنگ شود که حواس جراح را پرت می کند. این شبح های سبزرنگ در صورتی که نگاه جراح از بافت های قرمز بدن به چیزی سفید رنگ مانند پارچه های تخت یا لباس سفید متخصص بیهوشی بیفتد، ممکن است ظاهر شوند.
یک شبح سبزرنگ از احشای قرمز بیمار ممکن است روی پس زمینه سفید ظاهر شود. جراح به هر جا که نگاه کند، این تصویر پریشان کننده مانند نقاط نورانی شناوری که پس از فلاش زدن دوربین جلوی چشمان شما ظاهر می شود، دید او را دنبال می کند.
این پدیده به این علت رخ می دهد که نور سفید حاوی همه رنگ های رنگین کمان از جمله سبز و قرمز است.
اما از آنجایی که همانطور که در بالا گفته شد، دید جراح حساسیتش را به رنگ قرمز از دست داده است، بنابراین مغز پیام های دریافتی را به رنگ سبز تفسیر می کند.
اما اگر دکتر به پارچه های سبز یا آبی به جای سفید نگاه کند، این اشباح سبزرنگ با رنگ سبز مخلوط می شوند، و حواس او را پرت نمی کنند.
بنابراین به نظر می رسد که رنگ سبز برای دکترها بهترین رنگ باشد